yalnız hissedilen anlar

eski veya yeni arkadaş grubu ile bi kafeye gidersiniz herkes telefonla birileri ile mesajlaşır konuşur snapleşir dmleşir veya herneyse yapar sadece siz tuş kilidini açıp hiçbir sosyal medyadan bildirim gelmeyeceğini bile bile beklersiniz sonra saate bakar telefonu kapatıp düşünürsünüz neden yanlızım lan diye sonra arkadaşlarınızın mesajlasmasının bitmesini beklersiniz.

whatsappda konuşma geçmişinin en yakın tarihi aylar öncesinde görülmesidir.

şu an. her an. yanında onlarca kişi olsa da iki çift laf edecek gerçek birini bulamamak.

şuan

yanlış bir önerme. bence hisseden de anlar hissedilen de asdggshshgsjsa

pazar sabahı uyandığında kahvaltıda bir tane çay bardağının olması.

dışarı çıkmak istersin ve kimsen olmadığı aklına geldiği andır

arama geçmişine baktığında sadefe anneni gördüğün an

sarılacak, derdini dinleyecek birisi bulamadığın an..

anlatacak çok şeyin var ama kimseye anlatamaz içine atarsın ya, en büyük yalnızlıktır herhalde.

dert anlatmayı sevmiyorum o yüzden çoğu şeyi içimde biriktirim en yakınım bile olsa bana acısın istemiyorum ya da acaba gerçekten istediği için mi yardım ediyo şüphesini taşımaktansa varolan bütün dertlerimi içime hapsedip kendi kendime sen güçlü bir kızsın bunu tek başına da yapabilirisin diyorum ve toparlanıyorum kısacası derdimi anlatmak için değil de kalbimi adamak için birine ihtiyaç duyuyorum işte o zaman kendimi bir hayli yalnız hissediyorum

akşam köpek gibi içmişsindir, şişe, bardak, küllük ne varsa sabah işe geç kalmamak için öylece bırakıp gittikten sonra, mesai dönüşü evin odasından içeri tek başına girdiğin andır, küllüğe bir sigara izmariti daha bırakıp aylak aylak topladığın andır sağını solunu.!

hayatının büyük bölümünde yer alan insanların, hatta tabir-i caiz ise yediğin içtiğinin ayrı gitmediği insanların bir zaman sonra bir defa bile arayıp sormaması sonucunda oluşan durum. yüzyüze gelince yine can ciğer kuzu sarması olacağız biliyorum ama acıtıyor. tamam yaz okulundasın, tamam her zaman görüşemeyiz tabiki zateb çalışıyorum ama o telefonu eline aldığında her gün konuştuğun insan aklına gelmez mi hiç? çok yalnız hissettiriyorlar ve bunun farkında değiller. kalabalığın içinde, o yanında en rahat ettiğin insanları arıyor gözün yine salak gibi. oysa akıllarına bile gelmediğimi biliyorum. saf ben. bir de burda sitem ediyorum. ulan yalnız hissetmiyorum resmen hissettiriliyorum.

ben ne anlatıyorum sen ne anlıyorsun durumu olduğu zaman. her zaman.

ah o gece yarıları yok mu acının kabuk bağlamış yaralarını kamçılayan.. kamçılandıkça iliklerinde ve herbir zerrende hissettiğin yaşadığın acıları sana tekrar ve tekrar hissettiren. hissettikçede yalnızlaştığın gece yarıları..

en yakın arkadaşınızın boktan bi sebeple artık hiç konuşmadığınız insana dönüştüğünü anladığınız "o" an

şuan, heran..

mesela, bir şekilde temasınızın olduğu (okul, iş arkadaşı vs.) insanların yaptığı planların dışında kaldığınızı, dışlandığınızı hissettiğiniz an. mesela bir yerde otururken, dolaşırken etrafınızdaki insanlar arasında tek başına bulunan kişinin yalnız siz olduğunuzu anladığınız an. mesela değer verdiğiniz insanlar için, aslında olmasa da olur kişi konumunda olduğunuzu farkettiğiniz an. vs. vs.

her anım

kalabalık bir mekân hep yalnız hissettirir

çok yakın olduğum iki arkadaşım vardı. daha öncesinde biriyle aramız bozuktu barışmayı ben teklif etmiştim. barıştık konuşuyoruz derken liseden mezun olduk. yaz tatili başladı ve ben bunlara buluşalım diyorum ikisi de geçiştiriyolar, bahane uyduruyolar. bi bakıyorum instagrama bunlar avm avm cadde cadde geziyolar ben yokum aralarında. hele hiç unutmuyorum cumhurbaşkanlığı seçimlerinde bunlar yer bildirimi yapmışlar bi yerde bekleyin bende geliyorum diye mesaj attım bana gelme başka yerlere gidicez yazdılar. arayıp sormadılar arkadaşlığı bitirdim ağzıma geleni saydım bunalıma girdim her gün ağlıyorum ama onlar umursamıyolar bile üstüne noldu diye aramak yerine sosyal medya hesaplarından engellediler. bu da yetmedi ben bunlarla 6 ay aynı dershanede aynı sınıftaydım ve bu ikisi tüm sınıfı bana düşman etti. koskoca sınıfta bana tiksinerek bakanları gördüm. gerçek arkadaşlarımı, dostlarımı edinene, fark edene kadar o yalnızlığımı ne siz sorun ne de ben söyleyim

karsılıkli oturup cay icecek kimsenin olmadigi an

kışın yağan karda tek başına yürürken aklına mazi gelmesi ve artık tek başınasın

varlığını hatırlatan tek şey apartmandaki sensörlü lamba olması

ve anlamak, yalnız doğduğunu, yalnız yaşamak zorunda olduğunu ve yalnız öleceğini

babamla hiçbiryere gitmedik okul alışverişinden tutun beraber sakız almışlığımız bile yoktur . hep amcamların yanındayım benimle yaşıt bir de kuzenim vardı . bir gün mangala gittik amcamın arkadaşları falan da var beni de götürdüler . kuzenim bir kaç çocuk falan daha var , salıncak sırası bekliyoruz babalarına seslendiler herkesin babası sallıyor bu arada amcam da kuzenimi küçüklük işte amcam gel seni de sallıyayım dedi . kuzenim de babası burda değil o sallanamaz dedi . hayatım boyumca kendimi hiç o kadar yalnız hissettiğimi hatırlamam . öyle bir yumru oturmuştu ki boğazıma eve gidene kadar yutkunamadım . ben salıncağı sevmiyorum amca dedim , piknik boyunca öyle bir köşe de sessizce oturdum ve 5 yaşında bir kız çocuğunun ne kadar yalnız olabileceğini anladım.

bizim bi kız grubumuz var. beş kişiyiz. ama iste güya beş kişiyiz. bunlar geçen gün dördü buluşmalar bide snap atıyorlar. ben herkese karşı soğuk olan biriyim bir tek onlara karşı olağanca ponçik oluyorum resmen. gel gör ki onlar bana karşı olamamışlar. ama yine de (bkz: en büyük derdimiz bu olsun yahu)

her zaman her yerde tek eksik olmayan şey yalnızlık anasını satayım

cep telefonu operatorunun yolladığı hediye dakikaların, saniyesi azalmadan silinmesi.

sesiyle nedensizce rahatlayacağınız birinin olmayışıdır yalnızlık. sinirlenirsiniz, korkarsınız, üzülürsünüz, ve o "an"lık dertlerinize çare olacak ses yoktur ortada. elbette kendi başınıza halledersiniz, alışkınsınızdır. çünkü siz güçlüsünüz ama yanlız sarılmaya ihtiyaç duyduğunda yastığa sarılmaktır konuşacak kimse olmadığı için kendi kendine konuştuğunda anlarsın yanlızlığını

hep aklımda bir söz: hastane koridorunda yoktur aşkın kankaların, krizdeki eroinmanların sesleri yankılanır

İnsanın her an yalnız olduğunu "Yalnızlık ömür boyu" diyerek anlatmaya çalışan MFÖ'ye saygılar. .

whatsapp'ta çoğu arkadaşının çevirimiçi olduğunu görmen ve onların sana mesaj atmaması.

gecen sene evde film izlerken çoğu zaman mısır patlatırdım yanına da çay demlerdim.koca kase patlamış mısır ve bir demlik çay hep bana kalırdı ama bazen o bardağın yanına bir bardak ve patlamış mısır dolu kasenin içine bir el daha eklensin isterdim.

5yıl 11aydır çıktığım sevgilim vardı geçen ay ayrıldık ilk kez. hiç kınuşmadık. bugün 6.yılımız olacaktı. hep umut vardı içimde döner lan belki diyordum iki gün önceye kadar. iki gün önce çıkardı tüm sosyal medya hesaplarından beni. tabi farkettim hemen. istek attım hepsinden yine. bi ümit işte. kabul etmedi. diyodum belki bugün kabul eder. o da olmadı. işte şuan çok yalnızım. ve hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim. 22 yaşındayım geleceğimi kurmak istediğim onsuz hayal dahi kurmadığım kişi şuan geçmişimi yok etti. elimde ona dair hiç bişeyim kalmadı. tabi bir aydır elimin açmaya varmadığı fotoğraf arşivi hariç.

mutlu bir haber alırsın ve bunu biriyle paylaşmak istersin telefonu eline alırsın ve arayacağın kimse olmaz

yeni bir film alıp bunu herkesle izlemeliyim çok beğenirler dersin de kimseyi bulamayıp yine yalnız izlersin

varlığını kimsenin hissetmemesi, her yerde her an yalnız olmak. anlatılabilecek bir şey değil benimkisi. ne kadar etrafımda insan olursa olsun veya olmasın çevremde hiç kimse. her an içimde o yalnızlık olgusu veya geceyi ağlayarak bitirmek.benim için yalnızlık olgusal değilde yalnızlığın simgesi olarak yaşıyorum dünyada, ne kadar yaşıyorum denilirse işte.

böyle bişey oluyo hayatımda üzüldüğüm bişey tam o an birilerine anlatmak istiyorum anlatırken de hüngür hüngür ağlamak istiyorum ama o an yanımda kimse olmuyor her zaman ki gibi tek basıma kendi omzumda ağlıyorum. sonra geliyorlar arkadaslar, noldu durgunsun falan diyolar benim anlatasım kaçıyor tabi bende 'yoo iyiyim' diyip aksama tekrar ağlıyorum. yanlızlık bu işte. tam da bu anlarda yanlızlıgımın farkına varıyorum.

her konu hakkında bişeler bilirsin ama anlatacak anlatsanda dinleyecek ilgilenecek birinin olmadığını fark ettiğin an

sarılacak kimsenin olmadığını fark ettiğin an

nette dolaşırken böyle komik bir şey görüyorsun kaydediyorsun hemen. sonra giriyorsun whatsappa atmak için, alışkanlık işte. kimseyi bulamıyorsun lan iki dakika gırgır geçicek birini bile bulamıyorsun. herkesin belli bir zaman süren arkadaşlıkları bitmiş çünkü. işin yoksa sözde arkadaşlarının bir daha işlerinin düşmesini bekle, ne kadar samimi olabilirse.

mutlu bir haber almışsındır ancak arayıp mutluluğu paylaşacağın kimse olmamasıdır.

ölüyorum. kusmak üzereyim. yanlış bir şey var bilmiyorum. kalbimden boğazıma kadar alev alev yanıyor. nabzım kafamın arkasında atıyor. yanıyor gözüm yanıyor. ölüyorum. tam şu an. ölüyorum. yanlışlıktan.

kendimi hep yalnız hissettim.sıradanlaştı artık hissetmiyorum bile

o an bu an sanırım ya. inanılmaz derecede yalnız ve unutulmuş hissediyorum. şarkıların bile faydası dokunmuyor. toprağı atabilirsiniz.

1 haftadır evdeyim. bakkal haricinde çıkmadım. kimse arayıp sormadı sözlük. ölürsem yalnız ölcem. bide annem üzülür işte.

arkadaşınızın olmaması bir yana evde aileniz varken konuşacak kimseyi bulamadığınız an. yalnızlığın daniskası yüzünüze çarpıyo.

yarın kızılaya gidicem birine haber vereyim de tek gitmeyeyim dedim.wp açtım baktım haber verecek kimse yok :( tek gidicem yani